3ο Εργαστήριο - Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας

"Παιδί και ενσυναίσθηση,
Μαθαίνω να συναισθάνομαι,
να αποδέχομαι τον εαυτό μου
και τους άλλους"

Στο τρίτο βιωματικό εργαστήριο 

του Προγράμματος Αγωγής Υγείας που υλοποιεί η τάξη  μας,

επεξεργαστήκαμε την έννοια της

επικοινωνίας.

Η ύπαρξη της επικοινωνίας,

δηλαδή των συνθηκών εκείνων που επιτρέπουν σε κάποιον

να ακούγεται από τους άλλους,αλλά και να τους ακούει,

αποτελεί βασική προϋπόθεση 

ομαλής συνύπαρξης 

και αντιμετώπισης συγκρούσεων και προβλημάτων.

Στόχοι του εργαστηρίου ήταν

να αναγνωρίσουν τα παιδιά 

τα διαφορετικά συναισθήματα που βιώνουν

όταν οι άλλοι δεν τους ακούν και όταν τους ακούνε.

Επίσης, να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα

της προσεκτικής ακρόασης για την επικοινωνία.

Ξεκινήσαμε συζητώντας στην ομάδα

την έννοια της επικοινωνίας.

Πόσο σημαντικό είναι για μας 

να νιώθουμε ότι οι άλλοι μας ακούνε και μας καταλαβαίνουν;

Εμείς κάνουμε το ίδιο για τους άλλους;

Στη συνέχεια η βιωματική επεξεργασία όσων συζητήσαμε

μέσα από δύο διαφορετικές δραστηριότητες.

Πρώτη ήταν η δραστηριότητα: 

"Ακούει κανείς;".

Στην συγκεκριμένη δραστηριότητα

βιώσαμε πώς είναι να μιλάς σε έναν τοίχο!

Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τον τοίχο,

να του πούμε τα νέα μας και πώς περάσαμε την ημέρα μας.

Κατόπιν συζητήσαμε για το πώς είναι

να μιλάμε και να μην μας ακούει κανείς.

Ποια συναισθήματα βιώσαμε και ποιες σκέψεις είχαμε;

Υπάρχουν φορές στη ζωή μας που έχουμε νιώσει παρόμοια;

Ακολούθησε η δραστηριότητα: 

"Φτιάχνουμε το παραμύθι μας".

Τα παιδιά κλήθηκαν να φτιάξουν ένα παραμύθι όλα μαζί.

Ο ένας μετά τον άλλο, ακούνε αυτό που έχει πει ο προηγούμενος

και προσθέτουν το δικό τους κομμάτι στο παραμύθι.

Ο καθένας έχει την ευκαιρία να βάλει 

το δικό του στοιχείο στην ιστορία

και παράλληλα  να το συνδυάσει με τα κομμάτια των υπολοίπων.

Το παραμύθι μας το ηχογραφήσαμε,

το "ντύσαμε" με μουσική και το ζωγραφίσαμε!

Ο τίτλος του: 

"Περιπέτειες στο λιβάδι των λουλουδιών".

Παράλληλα συζητήσαμε πώς ήταν για μας 

το να φτιάξουμε ένα παραμύθι όλοι μαζί,

ποια συναισθήματα βιώσαμε μέσα από αυτή τη διαδικασία.

Κατόπιν, συγκρίνοντας τις δύο δραστηριότητες,

όπου στην πρώτη δεν άκουγε κανείς όσα είχαμε να πούμε,

ενώ στη δεύτερη μας άκουγε η ομάδα μας,

συζητήσαμε σε ποια νιώθαμε καλύτερα και γιατί.

Στο κλείσιμο του εργαστηρίου,

ακούγοντας την μουσική του παραμυθιού που φτιάξαμε

θυμηθήκαμε την πορεία της συνάντησής μας 

από την αρχή ως το τέλος 

και μοιραστήκαμε τις εντυπώσεις μας.

Περάσαμε υπέροχα 

και γεμίσαμε με νέες γνώσεις και ευχάριστα συναισθήματα!